"Seksualiti Merdeka" is against the basic tenets of human rights

If one is to refer to the Universal Declaration of Human Rights (UDHR), which was adopted by the United Nations General Assembly (UNGA) in 1948, one might argue that  same-sex marriage is part and parcel of human rights. I beg to differ.

While agreeing that the 1948 UDHR serves as a benchmark, there can never be an absolute consensus on the meaning of human rights.

Human  values have undergone rigorous and wide spread changes although the basic tenets of universality does remain intact. The practices of some of these rights have to take religious and cultural practices of a nation into consideration.

Owing to religious beliefs, same-sex marriage is not permissible in Malaysia and in the majority of countries in the world.

As stated earlier, the UDHR is the backbone of the International Bill of Human Rights, which states that:

"All human beings are born free and equal in dignity and rights. They are endowed with reason and conscience and should act towards one another in a spirit of brotherhood. Everyone is entitled to all the rights and freedoms set forth in this Declaration without distinction of any kind, such as race, color, sex, language, religion, political or other opinion, national or social origin, property, birth or other status."

However,  there can never be absolute freedom for, such liberty will only lead to anarchy, unless the government places limited restrictions to certain rights, individuals can abuse these rights and create moral degradation.

The Western concept of rights differs from that of Asian countries. Asian culture places society above self while the West places the rights of the individual before the interests of society.

Some rights are certainly not right whilst some human rights are certainly not humanely just especially so when seen in actual context and practice.

Rights must always be seen in the larger context of the equality of life for the community and not just pegged on the ideals of UDHR.

"Seksualiti Merdeka" is certainly against  efforts to develop a caring, moral and persevering personality. It is an abuse of the basic  tenets of human rights.

 

Politik Melayu terus bercaca-marba

Yang pasti Melayu akan terus berbalah lantaran perbezaan fahaman politik tetapi sukar untuk bersatu atas kepentingan agama. Cina Malaysia pula sukar digoda apatah pula dipecahkan walaupun berlainan amalan politik.

Melayu terbahagi kepada dua golongan besar dari sudut politik, iaitu Pertubuhan Kebangsaan Melayu Bersatu atau UMNO dan Partai Islam Se-Malaysia atau PAS. Tetapi, Melayu menubuhkan terlalu banyak badan-badan bukan kerajaan atau NGO yang sebenarnya berkiblatkan kedua-dua pertubuhan politik berkenaan.

Dalam pada itu, terdapat serpihan sama ada UMNO ataupun PAS yang membentuk pertubuhan politik masing-masing termasuk PKR dan KITA serta NGO seperti PERKASA.

Masing-masing ada agenda tertentu yang pada akhirnya bermatlamat politik, sama ada menyokong UMNO atau PAS. Di negeri-negeri yang dikuasai Pakatan Rakyat, NGO berkenaan bergerak bagi pihak UMNO dan parti-parti komponen BN manakala di negeri-negeri pentadbiran BN, mereka mewakili kepentingan PKR, DAP ataupun PAS.  Yang nyata, majoriti adalah NGO Melayu.

Jika dilihat dari sudut nisbah Melayu-Bumiputera, kedudukan tidak melebihi 56 peratus daripada keseluruhan penduduk dan jika dibahagikan pula kepada dua golongan besar, iaitu UMNO dan PAS, maka nisbah tersebut turun kepada antara 25 dan 35 peratus.

Kedudukan itu melemahkan politik Melayu-Bumiputera dan sebab itulah kita dapati timbul tuntutan demi tuntutan yang dibuat oleh pihak-pihak tertentu termasuk berani mempersoalkan kedudukan istimewa orang Melayu dan memurtadkan umat Islam.

Kita bersyukur kerana kuasa politik pada masa ini masih berada dalam tangan Melayu tetapi setakat manakah ia mampu bertahan? Apakah Melayu akan terus berkuasa dan mencorakkan politik serta  pentadbiran negara?

Jawapannya ialah tiada jaminan sama sekali selagi Melayu tidak bersatu dalam satu wadah perjuangan   yang benar-benar berjati dirikan Melayu dan Islam yang mampu berdepan dengan nilai-nilai dan kesan-kesan sarwajagat yang cukup hebat melalui kemajuan teknologi dan produk teknologi.

Tetapi, kedudukan dan keberadaan politik Melayu hari ini yang terus bercaca-marba ditambah pula dengan kewujudan bermacam jenis NGO yang kononnya memperjuangkan kepentingan Melayu, tidak memperlihatkan sesuatu yang positif. Perjuangan politik Melayu menjelang 2020 dan abad seterusnya tetap menjadi tanda tanya... kerana  ia bergantung kepada azam politik Melayu itu sendiri.

Bersatu teguh, bercerai roboh!