Padahnya melantik ahli keluarga dalam pentadbiran

Apa yang berlaku di Negeri Kelantan Darul Naim yang membabitkan Menteri Besar dan menantunya sepatutnya tidak berlaku sekiranya Surat Pekeliling Perdana Menteri kepada anggota pentadbiran turut meliputi pentadbiran di peringkat negeri.

Dalam Surat Pekeliling bertarikh 1 Mac 1988 yang masih berkuatkuasa kerana ia tidak dibatal atau ditarik balik, PM melarang para menteri dan timbalan menteri daripada melantik ahli keluarga terdekat selaku pegawai di pejabat masing-masing.

Pekeliling itu menyebut antara jawatan yang dilarang dipegang oleh ahli-ahli keluarga terdekat termasuk menantu adalah setiausaha sulit kanan, setiausaha sulit, setiausaha akhbar, pembantu khas atau pegawai khas dan jawatan yang berhubung kait rapat dengan anggota pentadbiran.

Pekeliling itu juga memaksa mantan PM Datuk Seri Abdullah Haji Ahmad (sekarang Tun) menasihati menantunya, Khairy Jamaluddin (sekarang YB Rembau) melepaskan jawatan nombor tiga yang disandangnya di Pejabat Perdana Menteri.

Dalam senarai pegawai Pejabat Perdana Menteri yang diedarkan oleh Pejabat PM kepada pejabat anggota pentadbiran bertarikh 26 Disember 2003, nama Khairy Jamaluddin diletak pada nombor tiga daripada 24 jawatan yang diwujudkan, iaitu selaku selaku Timbalan Ketua Setiausaha Sulit II.

PM Abdullah telah dimaklumkan oleh salah seorang menterinya sendiri mengenai adanya Surat Pekeliling yang melarang perlantikan ahli keluarga terdekat selaku pegawai di pejabat anggota pentadbiran (Menteri dan Timbalan Menteri). Selepas itu, menantunya terpaksa meletak jawatan.

Sekiranya perkara yang sama dipanjangkan ke pentadbiran negeri, maka MB Kelantan Datuk Nik Abdul Aziz Nik Mat (Tok Guru) mungkin tidak akan melantik menantunya, Ir. Mohd. Ariff Fahmi Abdul Rahman selaku Ketua Pegawai Eksekutif (CEO) Perbadanan Menteri Besar Kelantan (PMBK) dan mengelak masalah yang berlaku sekarang.

Berpunca daripada perlantikan menantunya itu juga mengakibatkan perlucutan jawatan mantan Pegawai Perhubungan Awam PMBK, Syed Azidi bin Syed Abdul Aziz oleh Ariff Fahmi atas alasan tertentu. Ariff Fahmi sedang disiasat oleh Suruhanjaya Pencegahan Rasuah Malaysia (SPRM) dan Syed Azidi dituduh ada kaitan dengan siasatan itu.

Masalah yang dihadapi oleh Tok Guru juga memberanikan ahli-ahli PAS termasuk anggota EXCO Kelantan mendesak Tok Guru menamakan penggantinya, sesuatu yang tidak disuarkan secara terbuka sebelum ini.

Semuanya ini berlaku akibat apa yang berlaku dalam PMBK itu sendiri dan isu perlantikan menantu Tok Guru ke jawatan tertinggi yang mempunyai kaitan begitu dekat dengan pentadbiran negeri.

Apa yang dihadapi oleh Tok Guru ekoran daripada perlantikan ahli keluarga terdekatnya itu seharusnya dijadikan teladan oleh pihak lain, sama ada di peringkat negeri mahupun persekutuan bahawa mereka tidak boleh melakukan perlantikan yang serupa.

Masalah yang dihadapi Tok Guru nampaknya mengakibatkan beberapa perkara lain sehingga dia agak mudah melatah dan mengeluarkan kata-kata yang tidak sepatutnya keluar dari mulut seorang yang bergelar Tok Guru.

No brainwashing in BTN courses, says Muhyiddin

Tan Sri Muhyiddin Yassin kata tiada "brainwashing" dalam kursus-kursus anjuran Biro Tata Negara (BTN).

"Brainwashing" mungkin tiada 100 peratus tetapi bagi mereka yang mengetahui tentu tahu tujuan sebenar BTN ditubuhkan dan untuk kepentingan pihak mana ia ditubuhkan.

Saya tidak setuju sepenuhnya dengan apa yang dikatakan oleh Muhyiddin kerana tuduhan atau dakwaan terhadap kegiataan BTN, sedikit sebanyak, ada kebenarannya.

Ketelusan dan keterbukaan bukan penafian seharusnya dijadikan amalan.

(sila klik disini untuk membaca ulasan Muhyiddin)
No brainwashing in BTN courses, says Muhyiddin

Masih ada yang tidak faham apa itu 1Malaysia

Baru-baru ini Menteri Pertanian dan Industri Asas Tani, Datuk Noh Omar dalam nada yang marah mengeluarkan arahan, seperti yang dilaporkan media, kepada semua pegawai dan petugas agensi/jabatan di bawah kementeriannya yang jelas bertentangan dengan konsep 1 Malaysia PM Datuk Seri Mohd Najib Tun Abdul Razak.

Noh mengeluarkan perintah melarang pegawai dan petugas berkenaan daripada menghadiri sebarang mesyuarat yang dipanggil oleh pentadbiran atau kerajaan negeri yang bukan dibawah Barisan Nasional (BN). Pendek kata boikot pentadbiran Pakatan Rakyat (PR).

Antara agensi penting di bawah Kementerian itu ialah Jabatan Pertanian, Jabatan Perkhidmatan Haiwan (Veterinar) dan Jabatan Perikanan. Ketiga-tiga jabatan ini berperanan penting dalam pembangunan industri asas tani yang majoritinya disertai oleh kaum Bumiputera dan masyarakat luar kota.

Melalui arahan itu, yang menjadi mangsa adalah rakyat, bukan pentadbiran Negeri PR. Yang menjadi serba salah adalah kakitangan awam kerana tugas dan amanah yang mereka pikul telah dijadikan perbalahan politik sedangkan mereka diwajibkan berkhidmat dengan taat dan setia kepada kerajaan yang memerintah, bukan kepada parti politik. Jika disesebuah negeri itu diperintah oleh pentadbiran yang bukan sama seperti di peringkat pusat, itu bukan masalah bagi kakitangan awam.

Tindakan Noh itu agak kebudak-budakan dan membelakangkan rakyat. Noh bermain politik yang paling rendah darjatnya, jika politik boleh dikatakan berdarjat.

Apa yang dilakukan oleh Noh tidak ubah seperti semasa dia berada pada zaman kanak-kanak. Sekiranya kanak-kanak berkelahi, maka yang terlibat lazimnya akan cuba mempengaruhi kawan-kawan agar "jangan berkawan" dengan rakan yang menjadi lawannya. Dia juga akan cuba mengumpul sebanyak yang boleh kawan-kawan supaya memihak kepadanya. Itulah dunia kanak-kanak.

Apa yang dilakukan oleh Noh sama seperti apa yang dilakukan oleh kanak-kanak.

Saya mengenali Noh semasa dia berjawatan Setiausaha Parlimen di Jabatan Perdana Menteri. Pejabat kami di aras yang sama di Blok Barat, Bangunan Perdana Putra. Noh yang saya kenali adalah seorang yang cukup berhemah, rajin bekerja dan tidak banyak bercakap tetapi menjalankan tugas, terutama apabila bertugas di Parlimen, dengan amat cekap.

Apa sudah jadi dengan Noh sekarang? Saya tiada jawapan yang khusus tetapi sekadar memberi pendapat dari luar "pentadbiran".

Saya katakan tindakan Noh berlawanan dengan konsep 1 Malaysia kerana DS Najib begitu lantang menyatakan bahawa 1Malaysia mendahulukan rakyat dan mengutamakan pencapaian.

1 Malaysia menandakan harapan untuk menuju ke puncak yang satu agar rakyat mampu berdiri teguh atas satu persada. Itulah harapan DS Najib.

1 Malaysia menjadi pegangan Kabinet dan Noh adalah anggota Kabinet.

Sesebuah kerajaan atau pentadbiran dipertanggungjawabkan untuk membawa kemakmuran dan kemewahan (kesenangan hidup) kepada rakyat secara am tanpa mengira warna kulit, pegangan agama atau kepercayaan hidup mahupun pegangan politik.

Kerajaan tidak boleh membiarkan segolongan rakyat menderita dan segolongan yang lain kaya raya. Ia bertanggungjawab memperseimbangkan kemewahan yang ada kepada seberapa banyak penduduk yang boleh bukan kepada kroni politik masing-masing.

Perlembagaan Persekutuan dengan jelas menyatakan bahawa kerajaan bertanggungjawab ke atas kebajikan rakyat. Ia mesti menghadapi cabaran dan masalah-masalah kemasyarakatan yang berbangkit seperti masalah kemiskinan tegar, kekurangan makanan, pengangguran, kemudahan kesihatan dan soal pendapatan yang tidak seimbang.

Perlembagaan tidak menyebut kerjasama ataupun bantuan hanya boleh diberi kepada mana-mana Kerajaan Negeri yang sehaluan politik sahaja. BN bantu BN atau PR bantu PR.

Apabila terbentuk sesebuah pentadbiran, maka soal politik kepartian tidak seharusnya dijadikan ukuran untuk sama ada bekerjasama atau tolong-menolong.

Sebagai contoh, Perlembagaan Persekutuan menyebut bahawa Persekutuan (Kerajaan Pusat) hendaklah memberi kepada tiap-tiap satu Negeri bagi tiap-tiap satu tahun kewangan -

(a) pemberian, yang dinamakan pemberian mengikut bilangan orang yang dikira mengikut peruntukan-peruntukan Bahagian 1 Jadual Kesepuluh;

(b) pemberian untuk menyenggara jalan-jalan Negeri, yang dinamakan pemberian jalan Negeri dan yang dikira mengikut peruntukan-peruntukan Bahagian 2 Jadual Kesepuluh.

Perlembagaan tidak menyebut mengenai kesamaan parti politik yang memerintah tetapi kenapa pemimpin politik mahu membeza-bezakan antara pentadbiran persekutuan dengan pentadbiran Negeri.

Di negeri-negeri yang diperintah oleh PR, kita dapati bahawa ada perkara yang dilakukan adalah sama seperti yang dilakukan oleh pentadbiran BN. Sebagai contoh, perlantikan Jawatankuasa Kemajuan dan Keselamatan Kampung (JKKK), perlantikan ketua kampung, dan perlantikan ahli majlis Pihak Berkuasa Tempatan.

Semuanya dibuat atas kepentingan politik kepartian. BN dan PR adalah sama sahaja.

Yang bertambah celaru apabila agensi Persekutuan melantik JKKK yang mewakili pentadbiran Persekutuan dan dinamakan Jawatankuasa Kemajuan dan Keselamatan Kampung Persekutuan. Ini bermakna di sesebuah kampung wujud dua JKKK, satu memihak kepada pentadbiran Negeri dan satu lagi kepada Kerajaan Persekutuan.

Siapa yang memecah-belahkan rakyat?

Pentadbiran di peringkat Persekutuan mahupun di peringkat Negeri, sama ada yang diterajui oleh BN atau PR, tidak boleh menghalang atau melarang pengkhidmat awam daripada menjalankan tugas mengikut dasar yang ada.

Kakitangan awam pula dilarang daripada memihak kepada parti politik walaupun kita tahu perkara ini tidak dipatuhi oleh semua dan ada pula yang "terpaksa" melakukan sesuatu atas arahan politik. Namun demikian, taat setia adalah kepada kerajaan atau pentadbiran yang dipilih rakyat, bukan kepada parti politik.

Bagi menteri, dia bertanggungjawab terhadap tugas-tugas yang diamanahkan kepadanya. Tugas-tugas itu terkandung dalam satu Akta yang dinamakan Akta Tugas-tugas Menteri. Jika menteri membaca dan memahami apa yang tersurat dalam Akta itu, dia sudah pasti dapat menjalankan amanah dengan sempurna dan jujur.

Adalah diharapkan agar semua menteri akan mengutamakan konsep 1 Malaysia, iaitu rakyat didahulukan dan pencapaian diutamakan. Bukan politik didahulukan dan pencapaian dikebelakangkan.

Begitu juga dengan pentadbiran negeri-negeri yang dikuasai oleh PR di Pulau Pinang, Kedah, Selangor dan Kelantan. Jangan terlalu berpolitik.

Pada pilihan raya ke-13 kelak, ada yang akan diubah jika pentadbiran yang ada sekarang , sama ada di peringkat Persekutuan mahupun Negeri, tidak berubah.

Demokrasi tak semestinya demokratik

DEMOKRASI bermaksud hak rakyat untuk memilih, melalui proses pilihan raya yang adil dan bebas, sebuah pentadbiran atau kerajaan yang mereka kehendaki, tak kira ideologi apa sekalipun. Sekiranya sesebuah pentadbiran itu tidak disukai rakyat, maka melalui pilihan raya, mereka berpeluang untuk menyingkir pentadbiran tersebut.

Itulah cara dan kaedah terbaik untuk memilih pentadbiran sesebuah negeri yang mengamalkan sistem demokrasi berparlimen. Jika cara atau kaedah lain digunapakai, ia bakal menimbulkan masalah termasuk kemelut politik yang tidak berkesudahan.

Dalam sistem demokrasi, para menteri datang dan pergi tetapi urusan pentadbiran hari ke hari tetap dan mesti berjalan lancar, di sinilah peranan dan tanggungjawab perkhidmatan awam.

Perkhidmatan awam diamanah untuk menjalankan tugas seharian dengan adil dan saksama dan dimestikan ta'at dan setia serta membantu pentadbiran yang dipilih rakyat, sama ada parti yang memerintah sebelum itu atau sebuah parti yang membangkang dan kini bertukar menjadi pemerintah.

Pengkhidmat awam atau pegawai kerajaan tidak boleh sama sekali terlibat secara peribadi dalam kegiatan politik kepartian. Dia mesti dengan penuh setia melaksanakan semua dasar yang ditetapkan oleh ketua pentadbir politiknya, iaitu pentadbiran yang dipilih rakyat termasuk Perdana Menteri dan Kabinetnya di peringkat Persekutuan dan Menteri Besar/Ketua Menteri dan Exco masing-masing di peringkat Negeri, sama ada dia setuju atau tidak dengan dasar berkenaan.

Pengkhidmat awam tidak boleh menggunakan kedudukan rasminya untuk kepentingan sendiri atau keluarga terdekatnya. Walau betapa tinggi dia mendaki tangga jawatan perkhidmatan awam seperti ketua jabatan, setiausaha kerajaan negeri atau ketua setiausaha kementerian, sikapnya terhadap orang awam tetap sebagai pengkhidmat awam atau "hamba rakyat" dan bukan sebagai tuan.

Saya membangkitkan persoalan ini kerana sejak setahun lalu ada perkara yang berlaku yang seolah-olah membelakangkan amalan demokrasi. Mereka yang terlibat mendakwa bahawa apa yang berlaku adalah amalan demokrasi walaupun ia kelihatan tidak demokratik.

Di negeri-negeri yang dikuasai oleh parti yang berlawanan dengan parti yang berkuasa di peringkat persekutuan, ada arahan atau larangan tertentu yang menafikan hak pentadbir negeri untuk terlibat dalam kegiatan rasmi di sekolah-sekolah termasuk kegiatan Persatuan Ibu-bapa dan Guru, ada pula "arahan" melarang pentadbiran awam daerah daripada berurusan dengan sama ada penghulu/ketua kampung mahupun Jawatankuasa Keselamatan dan Kemajuan Kampung yang dilantik oleh pentadbiran negeri dan ada juga pengkhidmat awam yang engkar arahan.

Apa yang sedang berlaku di Perak pun sedemikian rupa. Rakyat tidak memilih BN tetapi pakatan parti-parti pembangkang untuk mentadbir negeri itu. Masalah timbul apabila berlaku perbuatan melompat parti, mula-mula oleh ADUN Bota yang lompat dari BN ke Pakatan dan tak sempat duduk kerusi bertentangan, melompat kembali ke kerusi BN, kemudian tiga orang ADUN (dua dari PKR dan seorang dari DAP) melompat keluar Pakatan tetapi tidak pula memasuki BN. ADUN yang tiga ini mengisytihar bahawa mereka adalah ADUN Bebas "mesra BN" dan BNpun ambil kesempatan itu untuk "mengambil alih" pentadbiran negeri melalui kuasa Istana. Ia adalah satu amalan demokrasi, kata BN.

Begitu juga dengan pentadbiran Persekutuan, rakyat memilih BN dan BNlah yang berkuasa. Oleh itu sebarang usaha untuk menjatuhkan pentadbiran Persekutuan melalui perbuatan melompat parti adalah bertentangan dengan pilihan rakyat, sama seperti yang berlaku di Perak. Tidak seharusnya wujud dua "amalan" berhubung perbuatan melompat parti. Ia semestinya dilarang melalui peruntukan undang-undang.

Jika seseorang ADUN atau Ahli Parlimen (MP) yang dipilih atas tiket parti tertentu, sekiranya dia melompat parti, maka kerusinya mesti diisytihar kosong dan satu pilihan raya kecil wajib diadakan. ADUN atau MP berkenaan mesti dihukum termasuk melarang dia daripada bertanding dalam mana-mana pilihan raya untuk satu tempoh yang difikirkan sesuai dan dia harus didenda yang jumlahnya sama banyak dengan jumlah wang pertaruhan pilihan raya.

Tanpa peruntukan undang-undang, perbuatan melompat parti dan percubaan menjatuhkan sesebuah pentadbiran melalui amalan itu, akan berlaku dan ia hanya menjejas kelicinan pentadbiran sama ada negeri terbabit ataupun pentadbiran persekutuan.

DEMOKRASI tidak semestinya DEMOKRATIK.

Dalam apa jua urusan pentadbiran politik duniawi, rakyatlah hakim sebenar, bukan mahkamah atau pihak ketiga yang lain.

Yang terbaik untuk Perkhidmatan Awam

Saya menyambut baik pengumuman Perdana Menteri Datuk Seri Najib Tun Razak untuk membuka ruang dalam pengurusan tertinggi Perkhidmatan Awam kepada sektor swasta dan syarikat-syarikat berkaitan kerajaan (GLC).

Langkah itu diyakini dapat memperbaiki dan mempertingkatkan mutu perkhidmatan dan kepimpinan dalam pelbagai sektor perkhidmatan awam yang selama ini diisi sepenuhnya oleh para pegawai Perkhidmatan Tadbir dan Diplomatik (PTD).

Jabatan Penyiaran telahpun menyaksikan pelantikan seorang pegawai yang bukan daripada perkhidmatan awam atau PTD selaku Ketua Pengarah. Pelantikan Ibrahim Yahya, walaupun mendapat bantahan, telah membuka jalan ke arah sesuatu yang positif.

Pengisian jawatan-jawatan tertinggi termasuk Jawatan Utama Sektor Awam (JUSA) seperti ketua-ketua setiausaha kementerian dan jabatan serta agensi utama oleh mereka yang benar-benar layak dan mampu daripada sektor swasta dan GLC adalah demi kebaikan negara.

Persatuan PTD tidak seharusnya cemburu dan merasa resah-gelisah kerana langkah yang bakal diambil itu adalah untuk kepentingan negara. Zaman dimana PTD menguasai jawatan-jawatan tertentu dan tertinggi sudahpun berakhir.

Walau bagaimanapun, saya berpendapat kerajaan perlu memberi penjelasan lanjut memandangkan belum ada takrif yang tepat mengenai perkhidmatan awam jika dilihat daripada sudut Perlembagaan Persekutuan di bawah Perkara 132.

Perkhidmatan Awam ditakrifkan sebagai:
(a) angkatan tentera;
(b) perkhidmatan kehakiman dan undang-undang;
(c) perkhidmatan awam am persekutuan;
(d) pasukan polis;
(e) perkhidmatan awam bersama yang tersebut dalam Perkara 133;
(f) perkhidmatan awam tiap-tiap satu Negeri; dan
(g) perkhidmatan pelajaran.

Dari senarai di atas, kita percaya jawatan yang berkaitan angkatan tentera dan polis tidak mungkin dibuka kepada "orang luar" atas beberapa faktor terutama keselamatan.

Jawatan lain termasuk untuk perkhidmatan kehakiman dan undang-undang boleh dan telahpun dibuka kepada "orang luar" termasuk bagi jawatan Peguam Negara.

Antara perkhidmatan kerajaan yang seharusnya dibuka kepada "orang luar" selain pentadbiran adalah kesihatan, pelajaran, kejuruteraan (terutama kerja raya), pengangkutan, penerbangan awam, ekonomi dan kewangan, tenaga (elektrik, petrolium dan gas).

Yang perlu diingatkan ialah dalam melaksanakan langkah baru itu, kerajaan harus tidak mengabaikan empat faktor penting iaitu:-

(1) memelihara undang-undang dan keselamatan
(2) penggubalan dasar hasil
(3) pembangunan ekonomi dan
(4) pembangunan modal insan

Dalam pada itu, kerajaan perlu mengkaji semula beberapa aturan dan peraturan yang terkandung dalam Perintah-Perintah Am, Pekeliling Perkhidmatan dan Arahan Perbendaharaan yang dikeluarkan dari masa ke masa kepada perkhidmatan awam.

Ada antaranya yang ketinggalan zaman dan ada yang sudah tidak sesuai dengan kemajuan dan era kesejagatan sekarang.

Tidak dapat dinafikan ada antara perkara yang terkandung dalam Perintah-Perintah Am, pekeliling dan arahan-arahan pentadbiran itu sendiri yang menyekat para pegawai kerajaan untuk melakukan sesuatu demi kebaikan perkhidmatan.

Kenaikan pangkat dan pelantikan pegawai semestinya dilakukan secara adil dan saksama dengan mementingkan merit selain kelayakan dan pengalaman bekerja.

Tugas dan peranan yang diamanahkan kepada perkhidmatan awam selaku pelaksana dasar pemerintah adalah penting dan perkhidmatan awam yang bersih, cekap dan beramanah telah dan akan terus menyumbang kepada pembangunan dan kemakmuran negara.